تکالیف بخش بزرگی از زندگی کودکان را به خود اختصاص می دهد. یکی از مواردی که باید در نظر گرفته شود این است که امتناع کودک از انجام تکالیف مدرسه ممکن است همیشه ناشی از یک مسئله رفتاری نباشد. گاهی اوقات دلیلی وجود دارد که برخی از کودکان ممکن است واقعاً احساس کنند که نمی توانند این کار را انجام دهند.
انجام ندادن تکالیف فرزندان ممکن است دلایل زیادی داشته باشد، در زیر برخی از مشکلات رایجی که ممکن است باعث این مشکل شوند آورده شده است:
تکالیف درسی بخش مهمی از موفقیت در کلاس درس و خارج از آن است، اما زیاد بودن آن در واقع می تواند مانع موفقیت شود. دانشآموزانی که زمان زیادی را صرف تکالیف میکنند، همیشه نمیتوانند نیازهای دیگری مانند: فعالیت فیزیکی و اجتماعی را انجام دهند.
اگر تکالیف کمتری وجود داشته باشد یا اصلاً تکلیف نباشد، دانشآموزان تمایل بیشتری به انجام تکالیف خود خواهند داشت و احساس موفقیت بیشتری نیز خواهند داشت.
تکالیف استرس زا هستند. بر اساس نظرسنجی انجام شده توسط دانشگاه استنفورد، 56 درصد از دانشآموزان تکالیف را منبع اصلی استرس میدانند، در حالی که کمتر از 1 درصد از دانشآموزان گفتند که تکالیف یک عامل استرسزا نیست. همچنین بیش از 80 درصد دانش آموزان به علائمی مانند: سردرد، خستگی، کم خوابی، کاهش وزن و مشکلات معده را اشاره کردند. همه این استرس های آزاردهنده و مشکلات سلامتی همه بخاطر تکالیف است.
معلمان بر این باورند، که هرچه تکالیف بیشتری بدهند، دانشآموزان سریعتر پیشرفت میکنند و آموختههای خود را به خاطر میآورند. معمولاً هر چه دانشآموزان تکالیف بیشتری دریافت کنند، تمایل کمتری به یادگیری دارند. این باعث می شود که تکالیف شلوغی و شیطانی دانش آموزان را به گوشه ای از استرس سوق دهد، نه ابزاری برای تشویق آنها به یادگیری بیشتر.
صرف زمان زیاد برای انجام تکالیف با کاهش عملکرد تحصیلی مرتبط است. اگرچه تکالیف ممکن است عامل مهمی در کسب نمرات بالاتر باشد، اما عمدتاً بازدهی کاهشی دارد.
صرف زمان زیاد برای انجام تکالیف به این معنی است که دانش آموزان نیازهای رشدی و سایر مهارت های حیاتی زندگی خود را برآورده نمی کنند. دانشآموزانی که تکالیف بیش از حد دارند، احتمالاً از شرکت در فعالیتهای خارج از مدرسه مانند ورزش، کلاس موسیقی و... اجتناب میکنند.
به علاوه، اگر دانشآموزان تمام وقت خود را بدون وقفه صرف انجام تکالیف کنند، ممکن است نتوانند مهارتهای ضروری برای آینده خود را بیاموزند، مانند مستقل بودن، یادگیری نحوه آشپزی، مدیریت زمان یا حتی معاشرت با دیگران.
بسیاری از دانش آموزان احساس می کنند، که مجبورند تکالیف را به جای کشف و شکوفا کردن استعدادها یا مهارت های دیگر انتخاب کنند. اما بدون هیچ تکلیفی، آنها می توانند زمان بیشتری را برای علایق خود، مانند کلاس های مختلف، بازی های ویدیویی، نقاشی و... بگذارند و در عین حال بتوانند وقتی بزرگ شدند، در جامعه جا بیفتند.
مشکل اصلی والدین این روزها این است که زمان زیادی را با فرزندان خود نمی گذرانند. وقتی بچهها به خانه میرسند، شروع به انجام تکالیف و پروژههایشان میکنند و به سختی وقت میکنند که با خانوادهشان صحبت کنند، فقط به این دلیل که وقت معاشرت با خانواده را ندارند و خیلی خسته هستند.
گذراندن وقت با خانواده و گردش های آخر هفته و... را کسانی که دائماً برای تکالیف وقت می گذارند از دست می دهند. از سوی دیگر، بدون تکلیف، زمان پیوند خانواده بیشتر میشود که باعث نزدیکتر شدن خانوادهها میشود.
وقتی دانشآموزان درگیر تکالیف و پروژههای زیادی هستند، الگوهای خواب نامنظمی دارند، که میتواند بر ساعت بیولوژیکی آنها تأثیر بگذارد و به کیفیت خواب آنها آسیب برساند. مثلاً تا دو بامداد بیدار می مانند تا یک گزارش را تمام کنند.
سپس، شب بعد که به خانه میرسند، از حال میروند و شب دیر از خواب بیدار میشوند تا دوباره تکالیف خود را انجام دهند. این چرخه ها بارها و بارها در زندگی روزمره دانش آموزان اتفاق می افتد.
اولین مزیت انجام تکالیف این است که به دانش آموزان و معلمان اجازه می دهد تا بیشتر با هم کار کنند. آنها می توانند تکالیف خود یا هر مشکلی را که با بخش هایی از کتاب های درسی خود دارند، قبل یا بعد از کلاس صحبت کنند.
مزیت دوم این است که میتواند خانوادهها را به هم نزدیکتر کند، زیرا دانشآموزان ممکن است از والدین یا خواهر و برادرشان برای انجام تکالیف کمک بخواهند. این نه تنها به دانشآموزان کمک میکند تا درک بهتری از کار خود با هر قسمتی که در آن گیر گیر کرده اند پیدا کنند، بلکه به والدین اجازه میدهد تا در زندگی آموزشی فرزندشان مشارکت بیشتری داشته باشند.
مزیت سوم ایت است که، انجام تکالیف دانش آموزان را برای آزمون های پایانی آماده می کند. اگر کودکی در یک تکلیف ضعیف عمل کند، بدون تنبیه شدن آنچه را که لازم است در آزمون بعدی به خوبی انجام دهد، یاد خواهد گرفت. همچنین این فرصت را برای دانش آموزان فراهم می کند تا آنچه را که برای موفقیت در مدرسه لازم است تمرین کنند.
انجام تکالیف نیز یک راه عالی برای ایجاد مسئولیت است. با محول شدن کار در یک روز و دانستن اینکه کار باید تا روز بعد انجام شود، با انجام به موقع کار، حس وقت شناسی را در آنها ایجاد می کنند.
در نهایت به والدین این امکان را می دهد، که ببینند فرزندانشان چگونه آموزش می بینند و آنها می توانند ایده بهتری در مورد اینکه چگونه می توانند به فرزندشان کمک کنند بگیرند. با این حال، برخی از والدین، دانش آموزان و حتی برخی از معلمان احساس می کنند، که پس از گذراندن ساعت درس در مدرسه، انتظار بی انصافی است که دانش آموزان به خانه بیایند و باز هم کار کنند.
به او بیاموزید که قبل از اینکه بتواند فعالیت های لذت بخش تری انجام دهد، باید کار خود را کامل کند. سعی کنید ثابت قدم باشید و دسترسی آنها به تلفن همراه، بازیهای ویدیویی و سایر مواردی که حواس آنها را پرت میکند، بررسی کنید.
به او بیاموزید که قبل از اینکه بتواند فعالیت های لذت بخش تری انجام دهد، باید کار خود را کامل کند. سعی کنید ثابت قدم باشید و دسترسی به عنوان مثال، بگویید: وقتی تکالیف خود را تمام کردید، می توانید بازی ویدیویی خود را انجام دهید.
مسائل یا مقالاتی که انجام می دهند را بررسی کنید تا مطمئن شوید، که واقعاً کار خود را به پایان رسانده است. اگر تکالیف آنها شامل مطالعه بود، از آنها بخواهید فصل تعیین شده را توضیح دهد تا ببینید چقدر مطالب را خوب می فهمند. برای این کار رفتار درستی داشته باشید، سعی کنید مثل کسی که به آنها اعتماد ندارید برخورد نکنید.
کودکان و بزرگسالان به طور یکسان معمولاً کارهایی را که غیرقابل دسترس به نظر می رسند به تعویق می اندازند. اگر فرزندتان پروژه بزرگی دارد، به او کمک کنید تا بفهمد چگونه آن را به بخشهای قابل مدیریتتری تقسیم کند. هر مرحله را یادداشت کنید و هر روز با آنها پیگیری کنید تا مطمئن شوید که مراحل را تا آخرین لحظه به تعویق نمیاندازند.
تشویق بخش کلیدی انگیزه است. تحسین کلامی، دادن هدیه های کوچک و... راهی برای تشویق فرزندان است، این کار به شما این امکان را می دهد که فرزندان بدانند شما به تلاش آنها افتخار می کنید.
به عنوان مثال، می توانید بگویید: من متوجه شدم که واقعاً سخت کار می کنی و هر روز به محض این که به خانه رسیدی، نشسته ای تا تکالیف خود را انجام بدهی.
با فرزندتان دوست باشید و با آنها گفتگوی مستقیم داشته باشید. از آنها بپرسید که چه چیزهایی در ذهنشان می گذرد، ممکن است که با مشکلات عاطفی روبرو باشند. سعی کنید به آنها اطمینان دهید که هرکاری که امکانش وجود داشته باشد. در حین صحبت کردن، علاوه بر گوش دادن به آنچه میگویند، ارتباط غیرکلامی آنها را نیز رعایت کنید.
اگر علائم طولانیمدتی مانند مشکل در تمرکز، درک ضعیف در خواندن و نوشتن یا مشکل در پیروی از دستورالعملها را مشاهده کردید، می توانید برای کمک به یک پزشک کودک مراجعه کنید، مطمئنا در این زمینه به شما کمک زیادی خواهد کرد.