با کودک پرخاشگر چگونه رفتار کنیم؟

آیا فرزند شما پرخاشگر است؟

پرخاشگری در کودکان می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، مثل: ضربه زدن، لگد زدن یا گاز گرفتن؛ داد زدن و حملات کلامی، تلاش برای کنترل دیگران از طریق تهدید یا خشونت و...

بسیاری از والدین نگران هستند، که فرزندانشان در خانه، مدرسه یا زمین بازی رفتار پرخاشگرانه ای از خودشان نشان دهند. تحقیقات نشان می دهند که اگر این نوع رفتار را در کودک خود مشاهده می کنید، مهم است که هر چه زودتر مداخله کنید. برخی از رویکردها به کمک متخصصان با تجربه نیاز دارند. با این حال، کارهایی وجود دارد که می توانید در خانه انجام دهید تا پرخاشگری کودکان را مهار کنید. بیایید به چند استراتژی برای مدیریت پرخاشگری در کودکان نگاه کنیم.

شناسایی پرخاشگری در کودکان

توجه به زمانی که کودکان نسبت به دیگر بچه ها، خواهر و برادرها و سایر اعضای خانواده پرخاشگر هستند، مهم است. هرگز این نوع رفتار را نادیده نگیرید و فقط امیدوار نباشید که این یک مرحله گذرا است. حتی چند اتفاق می تواند منجر به دریافت ناراحتی هایی به کودک شود که باعث عصابانیت و پرخاشگری طولانی مدت می شود.

8 راه برای مهار رفتار پرخاشگرانه فرزندتان

وقتی با عصابانیت و پرخاشگری کودک خود مواجه می شوید، اصلا نباید بی توجه باشید و این رفتارها را نادیده بگیرید. با رفتار و صحبت های خود او را آرام کنید، در زیر چند روش برای مهار رفتارهای پرخاشگرانه فرزندتان آورده شده است که با کودک پرخاشگر چگونه رفتار کنیم؟ این راه ها شامل:

1. محدودیت های محکم و ثابتی را تعیین کنید.

کودکان باید بدانند چه رفتاری مجاز است و چه رفتاری مجاز نیست. اطمینان حاصل کنید که همه کسانی که از کودک شما مراقبت می کنند از قوانینی که تعیین می کنید و همچنین واکنشی که در صورت بروز این رفتار از کودک شما استفاده می کند آگاه باشند. کودکی که لگد می زند، ضربه می زند یا گاز می گیرد، باید فوراً مورد سرزنش قرار گیرد تا دقیقاً بفهمد چه اشتباهی انجام داده است.

2. به فرزندتان کمک کنید راه های جدیدی برای مقابله با خشم خود پیدا کند.

او را تشویق کنید تا به جای جنگیدن و داد زدن از کلمات برای بیان احساساتش استفاده کند. با آرامش از فرزندتان بخواهید توضیح دهد، که چه چیزی باعث عصبانیت او شده است. صحبت کردن در مورد این موضوع می تواند به برخی از کودکان کمک کند تا با عصبانیت کنار بیایند و آرام شوند.

اگر فرزندتان نمی‌خواهد این موضوع را با شما در میان بگذارد و با شما صحبت کند، ممکن است با یک حیوان خانگی، عروسک یا دوست خیالی خود احساس راحتی کند. فرزند خود را به دلیل نشان دادن رفتارهای خشونت آمیز تحسین نکنید، در عوض به او بفهمانید که وقتی با خشم خود به شیوه ای مثبت برخورد می کند متوجه می شوید و او را تشویق می کنید.

3. خودکنترلی را در فرزند خود ایجاد کنید.

کودکان توانایی ذاتی برای کنترل خشم و پرخاشگری خود ندارند. باید به آنها آموزش دهید که هر زمان که دوست دارند لگد نزنند، ضربه نزنند، داد نزنند یا گاز نگیرند. کودک به راهنمایی والدین نیاز دارد، تا بتواند احساسات خود را تحت کنترل داشته باشد و قبل از اقدام بر اساس انگیزه در مورد اعمال خود فکر کند.

4. از تشویق پرخاشگری فرزندتان بپرهیزید.

در برخی خانواده ها، پرخاشگری فرزند تشویق می شود، به ویژه اگر فرزندشان پسر باشد. والدین اغلب از کلمه (قوی) برای تعریف و تمجید از کودک استفاده می کنند. این رفتار می تواند باعث شود کودک احساس کند که برای جلب رضایت والدین باید لگد بزند، دعوا کند، داد بزند و گاز بگیرد.

5. به عنوان تنبیه کتک نزنید.

برخی از والدین به عنوان تنبیه، فرزند خود را کتک می زنند. کودکی که تنبیه بدنی می‌شود، می‌تواند شروع به این باور کند که این روش صحیحی برای رفتار با افراد است، زمانی که رفتار آنها را دوست ندارید. تنبیه بدنی می تواند پرخاشگری کودک را نسبت به دیگران تقویت کند.

6. خلق و خوی خود را کنترل کنید.

اجازه دهید فرزندانتان شاهد درگیری هایی باشند که در خانه شما به وجود می آیند و به شیوه ای مسالمت آمیز حل می شوند. کودکان از بزرگسالان تقلید می کنند. نحوه مدیریت خشم و ناامیدی والدین بر فرزندتان تأثیر می گذارد. مهارت‌های مقابله‌ای مثبت مانند انجام کاری که شما را آرام می‌کند یا دور شدن از یک موقعیت ناامیدکننده را انجام دهید، با این کار احتمالاً فرزندتان نیز همین کار را می‌کند.

7. یک راه خلاقانه برای کنترل خشم پیدا کنید.

بچه ها می توانند با کوبیدن پاهای خود و مشت زدن به بالش، رقصیدن یا پیاده روی خشم خود را خالی کنند، این روش ها و امثال اینها، ممکن است کمک کننده باشند. تشویق کودک به انجام کارهایی که از آنها لذت می برد، مثل: نقاشی کردن، راه رفتن و یا دویدن، خواندن کتاب و یا شعر، همچنین می تواند به تمرکز مجدد افکار او و دور شدن از عصبانیت کمک کند.

8. به فرزندتان آرامش و محبت بدهید.

اجازه دهید کودک شما بداند که شما واقعاً به موقعیت و احساسات او اهمیت می دهید. کودکان نوپا می توانند با حضور فیزیکی شما آرام شوند، همانطور که بچه های بزرگتر که با یک موقعیت ناامید کننده مواجه می شوند و شما موقعیت را برای او ساده می کنید. هرگز قدرت در آغوش گرفتن را دست کم نگیرید، با این کار فرزندتان احساس کند کسی او را دوست داشته و پذیرفته شده است.

استراتژی های مدیریت پرخاشگری

اگر رفتار پرخاشگرانه ای را در کودک خود مشاهده می کنید، سعی کنید به شیوه ای آرام و منطقی پاسخ دهید. خیلی ناراحت شدن یا تهاجمی کردن خودتان، فقط مشکل را بدتر می کند. در واقع، کودکانی که مشکلات رفتاری دارند، گاهی رفتارهای ناخواسته ای از خود نشان می دهند تا بیشتر مورد توجه قرار گیرند.

محرک های کودک خود را شناسایی کنید

توجه به محرک هایی که باعث پرخاشگری کودک شما می شود، ممکن است به جلوگیری از پرخاشگری او کمک کند. محرک های رایج برای خشم و پرخاشگری عبارتند از:

• تغییر در روال معمول کودک شما
• احساس گرسنگی یا خستگی
• وظایف چالش برانگیز، مانند انجام یک بازی جدید یا تسلط بر یک مهارت فیزیکی جدید
• به دنیا آمدن فرزند جدید و بازی با بچه های دیگرتان (خواهر و برادرهای دیگر)
• موقعیت هایی که طاقت فرسا به نظر می رسند، مانند مکان های بازی پر سر و صدا
• ناتوانی در برقراری ارتباط با احساسات و نیازها و یا گوش ندادن به آنها
• وقتی چیزی می خواهند و به آن نمی‌رسند.

نتیجه گیری

در حالی که راه های زیادی، از جمله نکات بالا، برای کمک به مهار پرخاشگری وجود دارد، گاهی والدین به کمک نیاز دارند. برخی از کودکان برای شناسایی ریشه مشکل به حمایت حرفه ای نیاز دارند و شواهد به شدت نشان می دهد که مداخله زودهنگام، رفتار پرخاشگرانه را در زمانی که جوانان بزرگ می شوند کاهش می دهد.

مراجعه به یک پزشک متخصص، ممکن است بتواند به شما خیلی کمک کند. آنها می توانند به شما کمک کنند تا دلایل رفتار پرخاشگرانه را بیابید و با شما برای یافتن راه حل هایی برای غلبه بر این نوع رفتار همکاری می کنند. اگر فرزند معمولاً یکنواخت شما، ناگهان پرخاشگرتر شده و خشمگین است، نگران نباشید. این یک مرحله طبیعی از رشد آنها است، به ویژه در سنین 18 ماهگی تا سه سالگی، اما اگر این رفتارها ادامه داشت و بدتر شد، اقداماتی برای جلوگیری از آن انجام دهید.

گاهی اوقات، دلایل مهم دیگری وجود دارد. کودکان خردسالی که در سنین پایین در معرض خشونت قرار می گیرند، ممکن است بیشتر در معرض خطر بروز رفتارهای پرخاشگرانه طولانی مدت باشند. اگر به هر نحوی نگران چیزی هستید که فرزندتان دیده یا تجربه کرده است، با پزشک خود صحبت کنید. درمان هایی برای کودکان خردسال وجود دارند، که می تواند کمک کند.